1. Nazwa leku i postać

Janumet, tabletki powlekane.

Dostępne warianty opakowań

• Janumet tabletki powlekane (50 mg + 1000 mg) – 56 tabletek.

Uwaga: Na rynku mogą występować także inne moce i wielkości opakowań. Zawsze sprawdź oznaczenia na swoim opakowaniu.

2. Substancja czynna

Każda tabletka zawiera dwie substancje czynne:

• sitagliptyna – 50 mg (inhibitor DPP‑4),
• metformina (w postaci chlorowodorku metforminy) – 1000 mg (lek z grupy biguanidów).

3. Wskazania do stosowania

Janumet stosuje się u dorosłych z cukrzycą typu 2 w celu poprawy kontroli glikemii, jako uzupełnienie diety i aktywności fizycznej, m.in. gdy:

• leczenie samą metforminą nie zapewnia wystarczającej kontroli poziomu cukru,
• pacjent był wcześniej leczony skojarzeniem sitagliptyny i metforminy (w oddzielnych tabletkach),
• w skojarzeniu z insuliną (gdy sama insulina z metforminą nie wystarcza) – zgodnie z zaleceniem lekarza.

Leku nie stosuje się w cukrzycy typu 1 ani w leczeniu kwasicy ketonowej.

4. Dawkowanie i sposób podawania

Dawkę i schemat leczenia ustala lekarz indywidualnie. Nie zmieniaj dawki bez konsultacji.

Typowe stosowanie

• Janumet 50 mg + 1000 mg: zwykle 1 tabletka dwa razy na dobę (rano i wieczorem) podczas posiłku.
• Przy takim schemacie dawka dobowa wynosi: sitagliptyna 100 mg + metformina 2000 mg.

Sposób podawania

• Tabletki przyjmuj w trakcie posiłku lub bezpośrednio po nim, aby zmniejszyć dolegliwości żołądkowo‑jelitowe.
• Połykaj w całości, popijając wodą. Nie krusz, nie żuj i nie dziel tabletek, o ile lekarz nie zaleci inaczej.

Jeśli pominiesz dawkę

• Przyjmij ją jak najszybciej, chyba że zbliża się pora kolejnej – wtedy pomiń zapomnianą dawkę.
• Nie przyjmuj dawki podwójnej.

Przedawkowanie

W razie przyjęcia zbyt dużej dawki lub wystąpienia silnych dolegliwości żołądkowych, osłabienia, senności, trudności w oddychaniu – niezwłocznie skontaktuj się z lekarzem lub wezwij pomoc (ryzyko kwasicy mleczanowej związanej z metforminą).

5. Działania niepożądane

Nie u każdego wystąpią działania niepożądane. Poinformuj lekarza o wszelkich niepokojących objawach.

Częste lub możliwe

• Dolegliwości żołądkowo‑jelitowe: biegunka, nudności, wymioty, ból brzucha, wzdęcia, utrata apetytu.
• Ból głowy, zakażenia górnych dróg oddechowych, katar, kaszel.
• Zmiana odczuwania smaku.
• Hipoglikemia (zwykle przy jednoczesnym stosowaniu z insuliną lub pochodną sulfonylomocznika) – objawy: drżenie, poty, kołatanie serca, głód, zawroty głowy.

Poważne (wymagają pilnej pomocy medycznej)

• Kwasica mleczanowa (rzadka, ale poważna): szybkie, głębokie oddychanie, ból brzucha, silne osłabienie, senność, hipotermia – przerwij przyjmowanie i natychmiast skontaktuj się z lekarzem.
• Zapalenie trzustki: silny, utrzymujący się ból brzucha (często promieniujący do pleców), nudności, wymioty.
• Ciężkie reakcje alergiczne: wysypka, pokrzywka, obrzęk twarzy, języka lub gardła, trudności w oddychaniu.
• Pęcherzowe zmiany skórne (pemfigoid pęcherzowy): pęcherze, nadżerki skóry – zgłoś się do lekarza.
• Silne bóle stawów (opisywane przy inhibitorach DPP‑4, w tym sitagliptynie).

Inne

• Długotrwałe stosowanie metforminy może obniżać stężenie witaminy B12 (niedokrwistość, mrowienie) – rozważ kontrolę zgodnie z zaleceniem lekarza.

6. Przeciwwskazania

• Nadwrażliwość (uczulenie) na sitagliptynę, metforminę lub którykolwiek składnik leku.
• Ciężka niewydolność nerek (eGFR < 30 ml/min/1,73 m²) lub ostra niewydolność nerek.
• Stany ostre zwiększające ryzyko niedotlenienia lub odwodnienia (np. ciężkie zakażenie, wstrząs).
• Alkoholizm, ostre zatrucie alkoholem.
• Kwasica metaboliczna (w tym cukrzycowa kwasica ketonowa).
• Ciężka niewydolność wątroby.
• Badania obrazowe z użyciem jodowych środków kontrastowych – metforminę należy czasowo odstawić zgodnie z zaleceniem lekarza.
• Cukrzyca typu 1 – ten lek nie jest przeznaczony do leczenia tego typu cukrzycy.

Ciąża i karmienie piersią: leczenie wymaga indywidualnej oceny przez lekarza; poinformuj lekarza, jeśli jesteś w ciąży, planujesz ciążę lub karmisz piersią.

7. Interakcje z innymi lekami

Poinformuj lekarza i farmaceutę o wszystkich przyjmowanych lekach, także bez recepty i ziołowych.

• Jodowe środki kontrastowe (badania RTG/CT): zwiększone ryzyko zaburzeń czynności nerek i kwasicy mleczanowej – zwykle konieczne czasowe odstawienie metforminy na czas badania i 48 godzin po nim (do ponownej oceny eGFR).
• Alkohol: nasila ryzyko kwasicy mleczanowej – unikaj spożywania alkoholu lub znacznie je ogranicz.
• Leki mogące wpływać na nerki (np. NLPZ w dużych dawkach, niektóre leki moczopędne, inhibitory ACE/ARB) – konieczna ostrożność i kontrola czynności nerek.
• Cymetydyna i inne kationowe leki wydalane przez nerki (np. ranolazyna, dolutegrawir): mogą zwiększać stężenie metforminy.
• Insulina i pochodne sulfonylomocznika: większe ryzyko hipoglikemii – może być potrzebna modyfikacja dawki tych leków.
• Digoksyna: sitagliptyna może nieznacznie zwiększać jej stężenie – możliwa kontrola stężenia digoksyny.
• Beta‑adrenolityki: mogą maskować objawy hipoglikemii (np. kołatanie serca, drżenie).

8. Uwagi dla pacjenta

• Regularnie kontroluj poziom glukozy we krwi oraz hemoglobinę glikowaną (HbA1c) zgodnie z zaleceniem lekarza.
• Dbaj o dietę i aktywność fizyczną – to podstawa leczenia cukrzycy typu 2.
• Pij odpowiednią ilość płynów. Unikaj odwodnienia (gorączka, wymioty, biegunka) – w razie choroby skonsultuj tzw. „zasady dnia choroby”.
• Jeśli czeka Cię operacja lub badanie z kontrastem jodowym, poinformuj lekarza, że przyjmujesz metforminę (Janumet) – może być konieczne czasowe odstawienie.
• Objawy sugerujące kwasicę mleczanową lub zapalenie trzustki wymagają natychmiastowego kontaktu z lekarzem.
• Nie prowadź pojazdów i nie obsługuj maszyn, jeśli odczuwasz objawy hipoglikemii.
• Przechowuj lek w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Chroń przed wilgocią i przegrzaniem; stosuj się do informacji na opakowaniu.
• Nie udostępniaj leku innym osobom, nawet jeśli mają podobne objawy.

9. Ostrzeżenie edukacyjne

Ten materiał ma charakter informacyjny i nie zastępuje porady lekarskiej ani oficjalnej ulotki producenta. W sprawie diagnozy, leczenia, dawkowania i możliwych interakcji zawsze konsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. W przypadku nagłych, ciężkich objawów – wezwij pomoc medyczną.