Malaria w ciąży: kompletny, praktyczny przewodnik dla kobiet w ciąży, rodzin i personelu medycznego
Malaria w ciąży to jedno z najpoważniejszych zagrożeń zdrowotnych w krajach o transmisji malarii oraz istotny temat dla podróżujących ciężarnych. W tym eksperckim, ale przystępnym poradniku omawiamy najważniejsze fakty: objawy, ryzyko, diagnostykę, profilaktykę (w tym IPTp) i leczenie, a także bezpieczne leki przeciwmalaryczne w ciąży.
Dlaczego ciąża zwiększa ryzyko malarii?
Ciąża zmienia układ odpornościowy kobiety, co zwiększa podatność na zakażenia i nasila ich przebieg. W przypadku malarii dochodzi dodatkowo do unikalnego zjawiska: pasożyty Plasmodium falciparum mogą wiązać się do tkanek łożyska dzięki białku adhezyjnemu (m.in. VAR2CSA), co sprzyja tzw. malarii łożyskowej. Skutkiem są gorsze wyniki położnicze nawet przy niewielkiej lub bezobjawowej parazytemii.
- Największe ryzyko dotyczy kobiet w pierwszej ciąży (tzw. prymigravid), ale zagrożenie utrzymuje się w każdej kolejnej.
- Malaria w ciąży częściej przebiega ciężko: z anemią, hipoglikemią, obrzękiem płuc lub zajęciem ośrodkowego układu nerwowego.
- Łożyskowa malaria zwiększa ryzyko porodu przedwczesnego, niskiej masy urodzeniowej i zgonów okołoporodowych.
Objawy malarii w ciąży
Objawy mogą być niespecyficzne, a czasem skąpe. W rejonach endemicznych malaria bywa mylona z „przeziębieniem” lub infekcją wirusową. Każda gorączka w ciąży w strefie ryzyka wymaga pilnej diagnostyki w kierunku malarii.
Typowe objawy
- Gorączka (często z dreszczami), poty, bóle mięśni i głowy
- Osłabienie, nudności, wymioty
- Bóle brzucha, biegunka (rzadziej)
Objawy alarmowe (pilna pomoc medyczna)
- Utrzymująca się wysoka gorączka, zaburzenia świadomości, drgawki
- Ciężka anemia (bladość, duszność, kołatania serca)
- Hipoglikemia (zawroty głowy, poty, splątanie)
- Duszność, kaszel, obrzęk płuc
- Objawy wstrząsu, spadek diurezy
- Spadek ruchów płodu, krwawienie z dróg rodnych
Uwaga: w ciąży objawy mogą szybko postępować. Nie zwlekaj z diagnostyką i leczeniem.
Zagrożenia dla matki i dziecka
Dla matki
- Ciężka i nawracająca anemia
- Hipoglikemia (szczególnie przy leczeniu chininą), kwasica
- Malaria mózgowa, obrzęk płuc, uszkodzenie nerek
- Zwiększone ryzyko zgonu
Dla płodu i noworodka
- Poronienie, obumarcie wewnątrzmaciczne
- Poród przedwczesny
- Niska masa urodzeniowa i zahamowanie wzrastania wewnątrzmacicznego
- Niedokrwistość noworodka, większa śmiertelność okołoporodowa
Malaria współistniejąca z zakażeniem HIV zwiększa miano wirusa i nasila niekorzystne skutki zarówno dla matki, jak i dziecka. W tej grupie profilaktyka i wczesne leczenie są szczególnie ważne.
Diagnostyka malarii w ciąży
Standardem jest pilne potwierdzenie lub wykluczenie malarii u ciężarnej z gorączką w rejonie transmisji lub po powrocie z niego.
Badania
- Rozmaz krwi obwodowej (gruba kropla i cienki rozmaz) – złoty standard; pozwala określić gatunek i parazytemię.
- Szybkie testy diagnostyczne (RDT) – wykrywają antygeny pasożyta; przydane w warunkach ograniczonych zasobów.
- W wybranych przypadkach PCR – wyższa czułość, przydatna w badaniach przesiewowych/klinicznych, ale mniej dostępna.
Uwaga: w malarii łożyskowej parazytemia obwodowa bywa niska. Przy silnym podejrzeniu klinicznym rozważ powtarzanie testów i konsultację specjalistyczną.
Co jeszcze ocenić?
- Morfologia z oceną Hb (anemia), płytki krwi
- Glikemia (ryzyko hipoglikemii), elektrolity, funkcja nerek/wątroby
- Ocena płodu: KTG, USG (wzrastanie, przepływy), w zależności od wieku ciążowego
Profilaktyka w regionach endemicznych
Strategie profilaktyki w ciąży opierają się na połączeniu działań środowiskowych, środków ochrony osobistej i – w Afryce subsaharyjskiej – chemioprofilaktyki przerywanej w ciąży (IPTp).
Moskitiery i opryski
- Stosuj długodziałające moskitiery impregnowane insektycydem (LLIN) każdej nocy.
- W rejonach o intensywnej transmisji: wewnątrzdomowe opryski rezydualne (IRS) – realizowane programowo.
Repelenty i odzież
- DEET (do 30–50%) i pikarydyna są uważane za bezpieczne w ciąży; nakładaj na odsłoniętą skórę zgodnie z etykietą.
- Odzież z długim rękawem, spodnie, jasne kolory; odzież impregnowana permetryną to dodatkowa ochrona.
IPTp (intermittent preventive treatment in pregnancy)
W krajach Afryki o umiarkowanej/wysokiej transmisji WHO zaleca IPTp z sulfadoksyną–pirymetaminą (SP) podawaną doustnie pod nadzorem od II trymestru (po tzw. quickening) na każdej wizycie prenatalnej, w odstępach ≥1 miesiąca, aż do porodu (minimum 3 dawki, im więcej – tym lepiej w granicach zaleceń). IPTp-SP redukuje malarię łożyskową, anemię matki i niską masę urodzeniową.
Ważne zasady bezpieczeństwa IPTp-SP
- Nie stosować w I trymestrze.
- Przeciwwskazania: nadwrażliwość na sulfonamidy/ pirymetaminę, ciężka choroba wątroby/ nerek.
- Nie łączyć z profilaktyką kotrimoksazolem (np. u kobiet z HIV) – ryzyko działań niepożądanych i brak dodatkowej korzyści. U kobiet HIV+ stosujących kotrimoksazol nie podaje się SP; kluczowa jest konsekwentna profilaktyka kotrimoksazolem i środki niefarmakologiczne.
- Suplementacja kwasu foliowego: standardowo 0,4 mg/dobę. Wysokie dawki (≥5 mg/d) mogą obniżać skuteczność SP – dobierz dawkę indywidualnie z lekarzem i unikaj podawania wysokich dawek w tym samym czasie co SP.
Oprócz IPTp, w części krajów stosuje się strategį screen-and-treat (badanie i leczenie) lub programy skojarzone – postępuj zgodnie z lokalnymi wytycznymi.
Podróż w ciąży do rejonów malarycznych: jak się zabezpieczyć
Najbezpieczniej jest unikać podróży do obszarów o wysokiej transmisji malarii w ciąży, zwłaszcza do końca I trymestru. Jeśli podróż jest konieczna, skonsultuj się z lekarzem medycyny podróży na 4–6 tygodni przed wyjazdem.
Ocena ryzyka
- Dokładna lokalizacja (kraj/region, wysokość nad poziomem morza), sezonowość
- Dominujący gatunek (P. falciparum vs P. vivax) i lekooporność
- Długość pobytu, standard zakwaterowania, dostęp do opieki medycznej
Chemioprofilaktyka w ciąży (dla podróżnych)
Dobór leku zależy od regionu, oporności i profilu bezpieczeństwa w ciąży. Dawkowanie ustala lekarz.
- Meflochina – uważana za lek z wyboru w ciąży w rejonach opornych na chlorochinę; dane potwierdzają bezpieczeństwo, w tym w I trymestrze. Możliwe działania niepożądane ośrodkowe (rzadkie).
- Chlorochina – bezpieczna w ciąży, ale skuteczna tylko tam, gdzie P. falciparum pozostaje wrażliwy (co jest rzadkością poza kilkoma obszarami).
- Atowakwon–proguanil – z uwagi na ograniczone dane zwykle niezalecany w ciąży; bywa rozważany wyjątkowo, gdy korzyści przewyższają ryzyko i brak alternatyw.
- Doksycyklina – przeciwwskazana w ciąży.
- Primachina i tafenoquina – przeciwwskazane w ciąży (ryzyko hemolizy u płodu z niedoborem G6PD, którego statusu nie znamy).
Ochrona przed ukąszeniami
- Repelenty (DEET/pikarydyna), moskitiery LLIN, klimatyzacja/siatki w oknach
- Odzież zakrywająca, impregnowana permetryną
- Unikaj przebywania na zewnątrz o zmierzchu i świcie (największa aktywność komarów Anopheles)
Leczenie malarii w ciąży
Leczenie powinno być rozpoczęte natychmiast po rozpoznaniu. Dobór terapii zależy od gatunku pasożyta, ciężkości choroby i trymestru.
Niepowikłana malaria falciparum
- II i III trymestr: preferowane są terapie skojarzone na bazie artemizyniny (ACT), np. artemeter–lumefantryna. Są skuteczne i bezpieczne.
- I trymestr: tradycyjnie zalecano chininę + klindamycynę. Obecnie WHO dopuszcza stosowanie ACT w I trymestrze, zwłaszcza gdy chinina + klindamycyna są niedostępne, biorąc pod uwagę rosnące dane o bezpieczeństwie ACT. Decyzja powinna być podejmowana indywidualnie.
Niefalciparum (np. P. vivax, P. ovale)
- Ostra faza: chlorochina (tam, gdzie wrażliwość zachowana) albo ACT zgodnie z lokalnymi wytycznymi.
- Eliminacja hipnozoitów (zapobieganie nawrotom): primachina/tafenoquina są przeciwwskazane w ciąży. Leczenie radykalne odracza się do okresu poporodowego (po potwierdzeniu G6PD u matki).
Ciężka/skomplikowana malaria
- Dożylna artesunat w każdym trymestrze – preferowany i skuteczniejszy niż chinina; terapia ratująca życie.
- Ścisłe monitorowanie: glikemia (hipoglikemia!), równowaga płynowa, elektrolity, czynność nerek/wątroby, saturacja, ocena neurologiczna.
- Po stabilizacji – dokończenie leczenia odpowiednim doustnym ACT.
- Opieka położnicza: monitorowanie płodu, zapobieganie i leczenie anemii, profilaktyka drgawek/antybiotykoterapia według wskazań.
Bezpieczeństwo leków a karmienie piersią
- Artemizyniny, chlorochina, meflochina – generalnie zgodne z karmieniem piersią.
- Primachina/tafenoquina – przeciwwskazane w laktacji, jeśli status G6PD u niemowlęcia nie jest znany lub jest niedobór.
Uwaga: dawki i schematy ustala lekarz zgodnie z aktualnymi wytycznymi krajowymi i profilem oporności w danym regionie.
Opieka po epizodzie malarii i w połogu
- Kontrola kliniczna i laboratoryjna (Hb, parazytemia, funkcja narządów) według wskazań.
- Ocena dobrostanu i wzrastania płodu w USG, w razie potrzeby częstsze wizyty.
- Optymalizacja suplementacji żelaza i kwasu foliowego, leczenie anemii.
- Po porodzie, jeśli doszło do P. vivax/ovale, rozważ leczenie radykalne primachiną po potwierdzeniu G6PD u matki (i zgodnie z laktacją/stanem dziecka).
- Niemowlęta matek z malarią wymagają uważnej obserwacji pediatrycznej.
Najczęstsze błędy i mity
- „W ciąży nie można stosować żadnych leków przeciwmalarycznych”. Nieprawda. Istnieją bezpieczne opcje profilaktyki i leczenia (np. ACT w II/III trymestrze, meflochina/ chlorochina).
- „Brak gorączki wyklucza malarię”. Możliwe są postaci skąpoobjawowe lub przemijające gorączki – w ciąży próg podejrzenia musi być niski.
- „Repelenty z DEET są niebezpieczne w ciąży”. Prawidłowo stosowany DEET jest uznawany za bezpieczny.
- „IPTp można łączyć z kotrimoksazolem”. Nie – połączenie zwiększa działania niepożądane i nie daje dodatkowej korzyści.
- „Szczepionka rozwiąże problem w ciąży”. Obecnie licencjonowane szczepionki (np. RTS,S; R21) są ukierunkowane na dzieci; brak szczepionki zalecanej w ciąży. Trwają prace nad szczepionką ciążową (przeciw VAR2CSA).
Checklisty
Jeśli jesteś w ciąży i mieszkasz w rejonie malarii
- Śpij pod moskitierą LLIN każdej nocy
- Używaj repelentów i noś zakrywającą odzież
- Zgłaszaj się na wszystkie wizyty prenatalne – zapytaj o IPTp-SP (od II trymestru)
- Przy gorączce natychmiast wykonaj test w kierunku malarii i rozpocznij leczenie
- Kontroluj anemię, przyjmuj suplementy zgodnie z zaleceniami
Jeśli planujesz podróż do strefy malarii
- Skonsultuj się 4–6 tygodni przed wyjazdem z lekarzem medycyny podróży
- Ustal odpowiednią chemioprofilaktykę (np. meflochina)
- Spakuj moskitierę, repelenty, odzież impregnwaną
- Ustal plan działania na wypadek gorączki (adres najbliższej placówki)
- Rozważ zmianę trasy/terminu, jeśli ryzyko jest wysokie
Najczęstsze pytania (FAQ)
Czy mogę bezpiecznie używać repelentów w ciąży?
Tak. DEET (do 30–50%) i pikarydyna są uznawane za bezpieczne, gdy używane zgodnie z instrukcją. Unikaj aplikacji na uszkodzoną skórę i okolice oczu.
Czy IPTp-SP jest bezpieczny dla mojego dziecka?
Tak, od II trymestru IPTp-SP znacząco redukuje ryzyko malarii łożyskowej i niskiej masy urodzeniowej. Nie powinno się go stosować w I trymestrze ani łączyć z kotrimoksazolem.
Jakie leki przeciwmalaryczne są przeciwwskazane w ciąży?
Doksycyklina, primachina i tafenoquina. Atowakwon–proguanil – z reguły niezalecany (wyjątki indywidualne). ACT są preferowane w II/III trymestrze; w I trymestrze możliwe, jeśli korzyść przewyższa ryzyko.
Miałam P. vivax w ciąży – czy potrzebuję „leczenia radykalnego”?
Tak, ale zwykle odkłada się je do okresu poporodowego (primachina/tafenoquina są przeciwwskazane w ciąży). Przed terapią konieczne jest oznaczenie G6PD.
Czy malaria w ciąży wpływa na karmienie piersią?
Z reguły nie. Większość leków pierwszego wyboru (np. artemizyniny) jest zgodna z laktacją. Primachina/tafenoquina są przeciwwskazane, dopóki status G6PD dziecka nie jest znany.
Źródła i wytyczne
Najważniejsze, aktualizowane wytyczne dotyczące malarii w ciąży publikują WHO oraz krajowe instytucje zdrowia publicznego (np. CDC). Schematy leczenia mogą różnić się regionalnie z uwagi na lokalne wzorce oporności pasożytów. Zawsze kieruj się lokalnymi zaleceniami i konsultacją z lekarzem.
Uwaga: Niniejszy artykuł ma charakter informacyjny i nie zastępuje porady medycznej. W ciąży decyzje terapeutyczne należy podejmować wspólnie z lekarzem prowadzącym.